HDR-Gdańsk
Zapraszamy dziś do zapoznania się z kilkoma naszymi pracami w technice HDR.
HDR, czyli zdjęcia o szerokim zakresie tonalnym wykonywane są z szeregu zdjęć o zmiennych parametrach naświetlania. W większości wystarczą trzy ujęcia z krokiem ekspozycji co 2EV, tu może być przydatna funkcja autobracketingu.
W aparatach nikona krok zmiany ekspozycji można ustawić jedynie na 1EV, zatem do wybrania trzech ujęć (-2EV, 0EV i 2EV), należy zrobić 5 zdjęć. Analogicznie, jeśli nasz HDR będzie składał się z 5 ujęć, Nikonem z włączonym BKT wykonujemy 9 zdjęć. Oczywiście wszystkie zdjęcia powinno się wykonać ze statywu. Fakt można również z ręki, jednak późniejsze wyrównywanie zdjęć bywa czasochłonne (nawet pomimo świetnej funkcji Photoshopa-Allign Layers). Bywa, że zdjęcia wykonane z ręki nie nadają się do połączenia, lepiej zaprzyjaźnić się ze statywem ;)
Czym składamy HDR?
Jest wiele programów, które nam w tym pomogą.
Photoshop od wersji CS3 w górę posiada moduł do sklejania ujęć HDR. Niestety moim zdaniem efekty jego pracy są dość dziwne do opanowania. Lepiej użyć PS do ostatecznego tuningu zdjęć.
Photomatix to jeden z pierwszych tego typu programów i zarazem chyba najbardziej rozbudowany. Posiada zaimplementowaną funkcję wyrównywania zdjęć robionych z ręki, funkcję odszumiania zdjęć oraz ostatnio funkcję pozwalającą na pozbywanie się duchów w zdjęciach z poruszającymi się obiektami.
Machinery to niedrogi a zarazem dający świetne efekty program rodzimej produkcji. Irytująca może być tylko jego iście żółwia powolność i czasem mocno przerysowany, komiksowy efekt.
Wszystkie programy pozwalają nam wpływać na wygląd naszych prac. W fotografii HDR daje się zauważyć dwa zasadnicze kierunki, od zdjęć mocno przetworzonych, wręcz komiksowych przypominających raczej grafiki komputerowe po zdjęcia bardzo naturalne często na pierwszy rzut oka przypominające tradycyjną fotografię. Jak wolicie...? To chyba pozostaje już tylko kwestą gustu, zależną często od klimatu i tematyki fotografii.
HDR, czyli zdjęcia o szerokim zakresie tonalnym wykonywane są z szeregu zdjęć o zmiennych parametrach naświetlania. W większości wystarczą trzy ujęcia z krokiem ekspozycji co 2EV, tu może być przydatna funkcja autobracketingu.
W aparatach nikona krok zmiany ekspozycji można ustawić jedynie na 1EV, zatem do wybrania trzech ujęć (-2EV, 0EV i 2EV), należy zrobić 5 zdjęć. Analogicznie, jeśli nasz HDR będzie składał się z 5 ujęć, Nikonem z włączonym BKT wykonujemy 9 zdjęć. Oczywiście wszystkie zdjęcia powinno się wykonać ze statywu. Fakt można również z ręki, jednak późniejsze wyrównywanie zdjęć bywa czasochłonne (nawet pomimo świetnej funkcji Photoshopa-Allign Layers). Bywa, że zdjęcia wykonane z ręki nie nadają się do połączenia, lepiej zaprzyjaźnić się ze statywem ;)
Czym składamy HDR?
Jest wiele programów, które nam w tym pomogą.
Photoshop od wersji CS3 w górę posiada moduł do sklejania ujęć HDR. Niestety moim zdaniem efekty jego pracy są dość dziwne do opanowania. Lepiej użyć PS do ostatecznego tuningu zdjęć.
Photomatix to jeden z pierwszych tego typu programów i zarazem chyba najbardziej rozbudowany. Posiada zaimplementowaną funkcję wyrównywania zdjęć robionych z ręki, funkcję odszumiania zdjęć oraz ostatnio funkcję pozwalającą na pozbywanie się duchów w zdjęciach z poruszającymi się obiektami.
Machinery to niedrogi a zarazem dający świetne efekty program rodzimej produkcji. Irytująca może być tylko jego iście żółwia powolność i czasem mocno przerysowany, komiksowy efekt.
Wszystkie programy pozwalają nam wpływać na wygląd naszych prac. W fotografii HDR daje się zauważyć dwa zasadnicze kierunki, od zdjęć mocno przetworzonych, wręcz komiksowych przypominających raczej grafiki komputerowe po zdjęcia bardzo naturalne często na pierwszy rzut oka przypominające tradycyjną fotografię. Jak wolicie...? To chyba pozostaje już tylko kwestą gustu, zależną często od klimatu i tematyki fotografii.
Komentarze